Met enige bezorgdheid mag men zich afvragen of waterhonden die voor de jacht in moerassen met uitsterven worden bedreigd. De Epagneul de Pont-Audemer is het meest bedreigde ras en staat zelfs op uitsterven. In de 19e eeuw hadden veel landen in Europa moeraslanden en kustlanden waar men kon jagen. Ten gevolge van de drooglegging kwam daar verandering in. Tegenwoordig vallen deze gebieden onder natuurbescherming en zijn vooral vogelreservaten geworden. De Franse kuststreek van La Manche was in de 19e eeuw een graag bezocht gebied van de Engelse jagers. De Britten namen tijdens hun bezoek aan Frankrijk hun eigen gespecialiseerde jachthonden mee, vooral de Engelse en Ierse Waterspaniels. De Normandische jagers merkten deze rassen ook op en gebruikte ze voor vermenging met de Epagneul, deze leek op de Epagneul Francais maar was kleiner en compacter. Dit type werd vooral in zuidelijk Normandie en noordelijk Bretagne gevonden. De meeste beweren dat de Epagneul de Pont-Audemer van de Ierse Waterspaniel afstamt.

Paul Mégnin een Franse dierenarts en kynoloog zij dat als de Audemer op waarde geschat zou worden hij op de eerste plaats zou komen. Zo ook de uitspraak van de fransman P. Bellecroix “Deze hond is oorspronkelijker, harder en vuriger dan de Epagneul Francais, ook is de Epagneul de Pont-Audemer intelligent, inschikkelijk en zacht. Als jachthond zijn ze uitstekend, heel leergierig en lief. De Epagneul de Pont-Audemer is sneller en zekerder dan de Francais en staat goed voor. Hij werkt ook uitstekend in struikgewas. Waarschijnlijk is de Epagneul de Pont-Audemer het veelzijdigst van allemaal en het uitsterven zou zeer betreurenswaardig zijn. Ondanks deze uitspraken is het ras toch in de vergetelheid geraakt. Na de Eerste Wereldoorlog waren de aantallen erg geslonken en rond 1945 waren er nog maar enkele exemplaren. Om uitsterven te voorkomen moest men noodgedwongen terugvallen op de Ierse Waterspaniel. Rond 1980 ging de Franse rasvereniging samen met de Epagneul Picard omdat er te weinig pups werden geboren. De Epagneul de Pont- Audemer is dus tegenwoordig een zeldzaamheid, aan de kwaliteit van het ras ligt het niet want hij is als jachthond zeker geslaagd. Zijn uitstekend waterwerk en veelzijdigheid zijn bewonderenswaardig. Door het ras meer publiciteit te geven moet de belangstelling weer terug komen, maar het ras heeft nog een lange weg te gaan.